Aan het onderzoek, geleid door Josine Verhoeven, deden 2407 mensen mee. Ruim één derde was op het moment van onderzoek depressief, één derde had een depressie meegemaakt en de rest had nog nooit depressieve gevoelens gekend.
Telomeren
De proefpersonen stonden een bloedmonster af. Dit werd in het laboratorium onderzocht op veranderingen in de cellen en telomeren. Telomeren zijn de beschermkapjes van de chromosomen, vergelijkbaar met het plastic uiteinde van schoenveters. Bij elke celdeling worden ze iets korter. De lengte van een telomeer geeft dan ook een indicatie over iemands leeftijd. Hoe korter, hoe ouder de lichaamscellen.
Doordat je gedurende je leven continu celdeling plaatsvinden, zijn op hoge leeftijd de telomeren korter dan op bijvoorbeeld puberleeftijd. Uit een vergelijking tussen de drie groepen bleek mensen die depressief waren of waren geweest, kortere telomeren hadden dan proefpersonen die nog nooit met een depressie hadden gehad. Ook bleek dat de mate van depressiviteit invloed had op de lengte van de telomeren.
De mensen die het ernstigst depressie waren, hadden de kortsten. Dit verschil bleef ook aanwezig na correctie voor andere factoren, zoals drinken en eten.
Schadelijk?
Verhoeven en haar collega's vermoeden dat de verkorte telomeren een gevolg zijn van de reactie van het lichaam op de depressies. Of dit verouderingsproces schadelijk is en of het omkeerbaar is, is nog niet bekend.
Experts weten al wel dat mensen met ernstige depressies een verhoogd risico lopen op leeftijdsgerelateerde aandoeningen zoals kanker, diabetes, obesitas en hartziekten. De resultaten van het onderzoek verschenen in het wetenschappelijke tijdschrift Molecular Psychiatry.