De arganboom is één van de rijkdommen van Marokko. De bijzondere boom werd eeuwen geleden ontdekt in het zuiden van het koninkrijk, vooral in de regio's Agadir en Taroudant. Het dorp waar deze zeldzame boom groeit ligt tussen Imintanout en Agadir en draagt de naam Argana.
De Marokkaanse arganboom wordt gekweekt op een oppervlakte van ruim 800 duizend hectare in de regio's Tafraout, Agadir, Taroudant, Sidi Ifni en Chichaoua. De argansector in Marokko biedt werk aan meer dan twee miljoen mensen.
De goudkleurige olie kent vele voordelen. Amazigh-vrouwen gebruiken deze al eeuwenlang voor verschillende doeleinden zoals de bereiding van traditionele Marokkaanse gerechten maar ook als schoonheidsproduct. Vooral de cosmetische toepassing zorgde in het laatste decennium voor een explosieve groei in de internationale vraag naar de olie.
Arganolie wordt niet alleen gebruikt in cosmetica en voeding maar ook voor medicinale doeleinden. De olie bevat omega 6 en 9, antioxidanten en verschillende vitamines. De geneeskrachtige voordelen van de olie worden gebruikt tegen huiduitslag en andere huidziekten en -infecties zoals acne.
Meerdere landen hebben geprobeerd de arganboom te kweken, waaronder Algerije (Tindouf, Mostaganem en Adrar), de Verenigde Staten (Californië) en Mexico. De kwaliteit van de oliën was echter ondermaats en ver verwijderd van de Marokkaanse arganolie. Israël beweert nu succesvol te zijn in het kweken van de arganboom in de regio's Negev en Arabah.
Frankrijk is momenteel één van de belangrijkste importeurs van het Marokkaanse goud, goed voor 78% van de totale arganolie-export in Marokko. Ondanks de toenemende Israëlische concurrentie.
Wellicht moeten de Marokkaanse autoriteiten er werk van maken om voor arganolie een beschermde oorsprongsbenaming (BOB, BGA en GTS) te verkrijgen. Met een oorsprongsbenaming mag een product enkel de naam dragen als het uit een specifieke streek komt. Zoals de Fransen hebben gedaan met onder meer champagne, camembert en bordeaux, de Amerikanen met bourbon en whiskey, de Schotten met whisky (Scotch), de Italianen met ham (Parma), wijn (Chianti) en buffelmozarella, de Grieken met fetakaas en de Nederlanders met kaas (Gouda en Edam).